من تازه شدم..مثل...

................

این چی بود که در انتهای وجودم روشن شد...

روح خشک مرا تازه کرد ؛ خیس کرد..  

                                                                                                                ...مثل وقتایی که بارون می زنه و برگهای رنگی پاییزی خیس میشن ...و روی زمین میچسبن.. 

 انگار تو اوج خشکی شون تازه میشن..

 .. مثل وقتایی که برف میاد ،  داری تو کوچه راه میری و صدای سکوت برف همه جا رو پر کرده..دیدی اون موقع چه  صدایی میاد؟!!

سرت رو میگیری بالا انگار داری میری به سمت آسمون..برفها می خوره تو صورتت..

..چشماتو به زور باز نگه میداری تا ببینی...،تا نهایت سپیدی رو تو آسمون ببینی.

که یهو یه دونه برف میره تو یکی از چشمات ، چشماتو می بندی و  یه اشک کوچولو آروم سر می خوره رو صورتت..

می خندی... دستات رو میکنی تو جیبت...سرت رو میگیری پایین و راهت رو ادامه میدی.

من دوباره  میخندم... مثل اون وقتی که ماشین رو  تو برف هل میدیم و لیز می خوریم...و میخندیم..

من زنده شدم...تازه شدم...مثل وقتی که شب داره تموم میشه و هوا کم کم روشن میشه..

صبح های زود که پاک و خنک، و آسمون هی رنگ عوض میکنه..آبی، بنفش، کبود...

                  انگار باز متولد شدم..

                             باز عاشقم...

                                                 رنگ برگهای پاییزم.. سبزم بی انتها...دلم آبی است به وسعت پهنای آسمان..

!!i am a tree

همه تنهایی رو برای یک بار هم که شده احساس کردن .

گاهی همیشه گی میشه و گاهی هر چند وقت یکبار حس میشه.

به نظرم افکارمون بیشتر از خودمون تنها می مو نن ؛این میشه که گاهی تو ی جمع تنهایی بیشتر حس مشه.

           ـ اینجا چی؟! اینجا هم تنهایی حس میشه ؟

    یعنی وبلاگی هست که احساس تنهایی کنه ... بین این همه وبلاگ؟! 

آدم بین این همه آدم احساس تنهایی میکنه ..

یه  id  بین اون همه id  احساس تنهایی میکنه..

یه email .... پس حتما میشه که  یه وبلاگم  بین این همه وبلاگ احساس تنهایی کنه!...

یه نارونم بین این همه اسم احساس تنهایی میکرد....   

           * واسه همین اول خودشو قاطیه آدما کرد..

   قاطیه آدما که شد خودشو لا به لای کاغذها کرد..

   از کاغذهای دفتر مشق به کتاب رسید به یه دنیا کتاب.. تو کتابا گم شده بود ..بین آدما ..  بین حرفاشون...

  دید  آدما عاشق  ارتباط برقرار کردنن  تنهایی خودشون با یه عالمه آدم  دیگه پر میکنن...

         اونم دلش خواست ...  خوب از دل هیچکدوم از اونا که خبر نداشت..فکر میکرد تنهایی فقط مال اونه ...

خبر نداشت که این تو دل همه آدما هست که گاهی حس میشه و گاهی محو...

نارون آدم بود احساس تنهایی کرد ؛   id شد email شد احساس تنهایی کرد ... 

تو دنیای کتابها احساس تنهایی کرد ... (کی گفته کتاب بهترین دوست؟... این چه دوستیه که همیشه من باید برم سراغش)

تو نوشته هاش ... تو نقاشی هاش...همه جا بود...این  تنهایی همه جا بود ..

تا اینکه تصمیم گرفت همونی که بود باشه....یه سبز ...یه نارون سبز....یه درخت نارون سبز...

اینطوری بهتر بود....